Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

TEDxAth 2012. Some words and some photos

Τι είναι αυτό το TEDxAth που μιλάνε όλοι? Γιατί τόσος ντόρος για μια σειρά ομιλιών ? Απορίες δικές  μου και πολλών άλλων φαντάζομαι.  Δεν είχα πάει στα προηγούμενα TED events που είχαν γίνει, δεν το έχω και πολύ με τον συνωστισμό.
Φέτος αποφάσισα να πάω, με πολλές πολλές επιφυλάξεις για το τι θα αντιμετωπίσω. Ευτυχώς αυτό που αντιμετώπισα δεν ήταν η πατάτα που φοβόμουν. Πολυάριθμες 20λεπτες ομιλίες γέμισαν την ημέρα και τη νύχτα μας . (Γέμισαν κ οι θέσεις του θεάτρου, άτομα που είχαν πληρώσει έμειναν απο έξω να βλέπουν τις ομιλίες απο οθόνες , πράγμα απαράδεκτο). Άνθρωποι από όλο τον κόσμο , αλλά και από διάφορα μέρη της Ελλάδας ήρθαν για να πουν την προσωπική ιστορία τους. Όχι τόσο για το τι κατάφεραν, αλλά για το τι έπραξαν (και κατάφεραν οι περισσότεροι).
Αντιλαμβανόμαστε  όλοι ότι γύρω μας κυριαρχεί η μιζέρια και η απογοήτευση. Το TEDx ήταν μια ένεση ενέργειας , για το τι μπορείς να πετύχεις απο οποιοδήποτε σημείο του κόσμου, απο το μικρό χωριουδάκι του παππού σου μέχρι το πιο απομακρυσμένο σημείο του πλανήτη. Ενα σακίδιο και φύγαμε. 

Στα του TEDxAth οι ομιλίες ήταν σύντομες , θεαματικές όπως και η απλότητα των σκηνικών. Διάφοροι Ελληνες και ξένοι απο Ευρώπη και Αμερική μας μίλησαν για τη δική τους εμπειρία και οπτική των πραγμάτων . Κοινή συνισταμένη όλων η σοβαρή και εντατική δουλειά. Απο κανέναν δεν άκουσες ότι είχε μια φανταστική ιδέα , τη δούλεψε λιγάκι και πέτυχε μεμιάς.
Σχεδόν όλοι τους κοσμογυρισμένοι , χωρίς να έχουν αναγκαστικά ένα budget απο πίσω τους. Για παράδειγμα ο Lars Rasmussen απο τη Δανία έχοντας απολυθεί , έβγαλε με ότι χρήματα του είχαν απομείνει ένα εισιτήριο και πήγε στην Αυστραλία, όπου εκεί δημιούργησε το πρόγραμμα που ξέρουμε όλοι ως Google Maps.

Ελληνες που έφυγαν απο την Ελλάδα και δημιουργούν κάτι σημαντικό όπως η Μαίρη Κατράντζου κ ο  Γιώργος Κλειβοκιώτης. Αλλά και ξένοι που ήρθαν να εγκατασταθούν στην Ελλάδα όπως ο Craig Walzer όπου μαζί με άλλους 3 φίλους άνοιξαν το Βιβλιοπωλείο Ατλαντίς στην Οία της Σαντορίνης, το καλύτερο βιβλιοπωλείο του κόσμου για το 2011 κατά τη Guardian. Ελληνες όχι απο την υδροκέφαλη πρωτεύουσα , αλλά απο μικρά νησιά όπως ο Δημήτρης Ζάννες που παλεύει για τη σωτηρία του φυσικού πλούτου της Μεσογείου. 
Όμορφη και παθιασμένη η ομιλία της Μαρίας Καρχιλάκη , όπου προέτρεψε τους νέους να μεταναστεύσουν  σε αναδυόμενες οικονομίες που έχουν πληγεί απο πολέμους. Εκεί έχουν περισσότερα να προσφέρουν, κερδισμένοι θα είναι κ οι ίδιοι αλλά κ ολόκληρος ο κόσμος, καθώς αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος αντιμετώπισης της μετανάστευσης. Σε κανέναν (σχεδόν) δεν αρέσει να είναι μετανάστης.
Επινοητικοί κ  πολύ μπροστά γενικώς οι David Shing & Viktor Kohen.
Πληθώρα ομιλιών. Το βασικό μειονέκτημα του TEDxAth. Πάντοτε χρειάζεται λίγος χρόνος να ξαποστάσεις και να φιλτράρεις τις πληροφορίες. Αυτός ο χρόνος αναγκαστικά μετατοπίζεται για την επόμενη μέρα των ομιλιων. Προσωπικό μου στοίχημα είναι το τι θα έχω πράξει μέχρι το επόμενο TEDx event. Τότε θα κρίνω αν άξιζε ή όχι η χθεσινή ημέρα.
Δείτε εδώ μια ενδιαφέρουσα οπτική για τα TED events απο τον Mao 

Δείτε επίσης παρακάτω μερικές φωτογραφίες που τράβηξα χθες.

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

Ένας μικρός βραδινός περίπατος

Push The button


Ένα ζευγάρι στην παιδική χαρά περιμένει το παιδί τους να εξαντληθεί απο το ατελείωτο παιχνίδι, δυο Αφρικανοί συζητούν στη γλώσσα τους με έναν ήρεμο τόνο τα πιο δισεπίλυτα προβλήματα, δύο Έλληνες στο καφενείο τα βάζουν με τους Αμερικάνους και τις εκλογές τους, άλλη μια καινούρια μπυραρία, άλλο ένα κλεισμένο κατάστημα παρακάτω, η Χριστίνα μετακόμισε (έτσι ισχυρίζεται η ανακοίνωση στη βιτρίνα), ο φαρμακοποιός παίρνει το μέρος των φαρμακαποθηκών, η Μ. περιμένει τη φίλη της να τελειώσει τα απογευματινά ψώνια, της κάνω παρέα μέχρι να έρθει η ώρα εκείνη, μια κυρία της υψηλής κοινωνίας μπαίνει στο κατάστημα Αγοράζω χρυσό και παζαρεύει την πραμάτεια της, η πόρτα ανοιχτή , καμία ντροπή. Οι φούρνοι ΒΕΝΕΤΗ μυρίζουν ζεστές λιχουδιές, κάποιος κύριος σε μια άλλη γειτονιά τους ονόμαζε ΒΕΝΕΤΗ, σαν να έχουν γραφτεί όμως με λατινικούς χαρακτήρες, δύο γέροι προσπαθούν να διασχίσουν το φανάρι, πιτσιρικάδες τζαμάρουν στο ανοίκιαστο υπόγειο κατάστημα , στο απέναντι υπόγειο οι Ταιλανδοί παίζουν ασταμάτητα πόκερ, απο μια χαραμάδα βλέπω μια Κέντα να ξεπροβάλλει . 


Και εγώ στον δρόμο περπατώ.



ΥΓ. To τραγούδι είναι το Shlohmo - For you pt.2 , τη φωτογραφία τη βρήκα μία μερα στο google, με μάγεψε θυμίζοντας μου τα έργα του M.C. Escher