Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010

Ταξιδιώτης. Μέσα στην ίδια σου την πόλη.

Ο χειμώνας ήρθε σιγά σιγά, ντροπαλός απο την φύση του αναστέναξε, βγάζοντας απο τα σπλάχνα του ένα παγερό αέρα μελαγχολίας. Η θερμοκρασία μειώθηκε, οι άνθρωποι, επηρεασμένοι απο την εσωστρέφεια του χειμώνα επέλεξαν την θαλπωρή του σπιτιού, η πόλη χαμήλωσε ρυθμούς, όλα φάνηκαν γαλήνια. Λατρεύω την πόλη όταν χαμηλώνει τους ρυθμούς της, νιώθω ότι μπορώ να επικοινωνήσω καλύτερα με αυτή, να την αφήσω να μου δείξει τα όμορφα στοιχεία της, να την αγκαλιάσω με την σειρά μου και να της δείξω την αγάπη μου για αυτή.
Μου αρέσει να βλέπω την πόλη που κατοικώ μεταμφιεσμένος σε έναν ταξιδιώτη ο οποίος γεμάτος από χαρά απολαμβάνει τις όμορφες γωνιές της. Προσπαθώ να είμαι ερωτευμένος με την πόλη, να παθιάζομαι με τα θετικά στοιχεία της & το οτιδήποτε αρνητικό να το απωθώ, & με θέληση καλή να συνεργαζόμαστε για την εξάλειψη του.
Και σαν ταξιδιώτης καλός παίρνω το ποδήλατο μου και στην πόλη μέσα τριγυρνώ. Περνώ απο σημεία μαγικά, όπου μια μυστήρια αύρα συγκεντρώνει όλα τα θετικά στοιχεία, μεταμφιεσμένα βέβαια, είτε σε ανθρώπους, είτε σε αδέσποτους σκύλους, μουσικά όργανα, κτίρια παλαιά & άλλα πολλά.



Συναντώ πλανόδιους μουσικούς απο χώρες μακρινές, πτωχές, μα η καρδιά τους είναι γεμάτη απο αγάπη που τους κάνει να χαμογελούν και να απολαμβάνουν όλα τα μικρά, τα ταπεινά.
 


Συναντώ ένα σμήνος απο παπαγάλους να έχουν ξεφύγει απο τα δεσμά τους, να είναι πάλι λεύτεροι γεμάτοι χαρά, και εγώ να τους χαιρετώ απο μακρυά και να τους εύχομαι μια νέα ζωή.



Ξαποσταίνω για λίγο, να ζεσταθώ και μέσα απο το παράθυρο κρυφοκοιτάζω τον έξω κόσμο εξαγνισμένο απο την βροχή να συνεχίζει την πορεία που έχει διαλέξει. Το γκρίζο της βροχής ταιριάζει υπέροχα με το γκρίζο της πόλης, μέχρι να εμφανιστεί το πρώτο ουράνιο τόξο και να επανέλθουν όλα στην φυσική τους θέση.


Και καθώς ο χρόνος κυλά, συναντώ και άλλους ποδηλάτες κατοίκους αυτής της πόλης, μεταμφιεσμένοι σε ταξιδιώτες και αυτοί να τριγυρνούν προσπαθώντας να δώσουν ένα μήνυμα ελπίδας, ότι στο χέρι μας είναι να κάνουμε αυτή την πόλη ομορφότερη, να κάνουμε τις ίδιες μας τις ζωές ομορφότερες.


Και οι σκύλοι οι αδέσποτοι, οι αληθινοί βασιλιάδες αυτής της πόλης να μας συντροφεύουν σε όλη την πορεία, σε όλους τους αγώνες, γεμάτοι χαρά, ανεξάντλητοι.

ΥΓ. Η μουσική προέρχεται απο τον Ltj Bukem, ατμοσφαιρική drum&bass, το είδος, ότι πρέπει για μια νύχτα σαν και αυτή που γράφτηκε το κείμενο.

Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2010

Μια αιώνια αναζήτηση

Που είναι καταχωνιασμένη η ευτυχία των ανθρώπων? απορία που με τρώει πιο πολύ από όλες, πιο πολύ από όλες μαζί. Και ευτυχία εννοούμε εκείνη την αληθινή που ξεθάβει όλα τα σκοτεινά σημεία της καρδιάς μας και τα επαναφέρει στο φως. Το ερώτημα μου είναι αιώνιο και βασανίζει την ανθρώπινη ύπαρξη δίχως έλεος, μανιασμένα. Η ευτυχία είναι ύπουλο πλάσμα, κρύβεται παντού, παντού μπορείς να την βρείς, μα με την αληθινή της μορφή θα πρέπει να ψάξεις πάρα πολύ καλά και στην ζωή σου θα σου αποκαλυφθεί ελάχιστες φορές.



Την ευτυχία μπορούμε να την βρούμε καταναλώνοντας, αγοράζοντας εμπορεύματα κάνοντας μας χαρούμενους στιγμιαία, μα αυτή είναι μια πρόσκαιρη χαρά που με το πρώτο μικρό φύσημα του ανέμου έχει σκορπιστεί και χαθεί για πάντα, μέχρι την επόμενη φορά.

Την ευτυχία μπορούμε να την συναντήσουμε σε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες μέσα από τα ενδιαφέροντα μας, τα χόμπυ μας, την άθληση, την επαφή με τις τέχνες κτλ. Μα και εκείνη ακόμα η ευτυχία είναι μεν σημαντική αλλά είναι απλώς ένα υποκατάστατο της αληθινής ευτυχίας και στην καλύτερη περίπτωση ένα συμπληρωματικό στοιχείο διόλου αμελητέο και  φυσικά ευπρόσδεκτο. Βλέπεις ανθρώπους να παθιάζονται με τις ασχολίες τους, αλλά είναι φανερό ότι τους λείπει η αληθινή ευτυχία, και προσπαθούν μέσα από εκεί να την αποκτήσουν, μα το βλέμμα τους λέει κάτι άλλο.. Ο Βαν γκογκ τις τελευταίες ημέρες της ζωής του, αλληλογραφούσε με τον αδελφό του, λέγοντας του ότι είναι μεν παθιασμένος με το έργο του, ζωγραφίζοντας μέχρι και τρεις πίνακες την ημέρα, μα η μοναξιά του καθώς περπατούσε στα αγαπημένα του στάχυα τον έχει διαλύσει.
Η ευτυχία η αληθινή βρίσκεται στις καρδιές των ανθρώπων και όλων των έμψυχων όντων, εκεί είναι κρυμμένη στην αληθινή της μορφή. Βρίσκεται εκεί στις καρδιές των συνανθρώπων μας, σε πάρα πολλές παραλλαγές, όπου ελαχιστότατες ταιριάζουν στην δική μας την καρδιά, σαν ένα διπλανό κομμάτι του παζλ των εκατομμυρίων ψυχών, και όταν το βρούμε καλό είναι να το κρατήσουμε κοντά μας και να του δείξουμε όλη μας την αγάπη και την προσμονή. Η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στην αγάπη για τον εαυτό μας, όπου πρέπει να διατηρούμε μια ψυχή καθαρή η οποία θα ανυπομονεί να περιμένει με τα γιορτινά της όλη εκείνη την αγάπη απο την αδελφή ψυχή της και μαζί να συμπορευτούν προς τα άστρα.

All you need is love, όπως πολύ σωστά σιγοτραγουδούσαν οι beatles.
Καλή χρονιά επίσημα, με υγεία και απέραντη αγάπη και ευτυχία :)

Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2010

Last night a polar bear made me cry

Ανοίγοντας την τηλεόραση γνωρίζεις εξ'αρχής ότι πιθανόταντα να μην υπάρχει κάτι να παρακολουθήσεις. Πετυχαίνεις όμως ένα ντοκυμανταιρ για την άγρια φύση στον βόρειο πόλο και αποφασίζεις να το παρακολουθήσεις. Βλέπεις μια αρκούδα με τα δύο της παιδάκια να προσπαθεί να κρατήσει την ίδια και τα μικρά της στην ζωή τώρα που το λιώσιμο των πάγων έχει κάνει την επιβίωση τους ακόμη πιο δύσκολη. Εκείνα παίζουν αμέριμνα και ταυτόχρονα μαθαίνουν απο την μητέρα τους πως να κυνηγούν και να αντιμετωπίζουν τους οποιουςδήποτε κινδύνους.

Το τηλεοπτικό συνεργείο κινηματογραφεί κάθε τους κίνηση έτσι ώστε οι τηλεθεατές να μπορούν να τις παρακολουθήσουν απο τα ζεστά σπιτικά τους. Η μητέρα πασχίζει για λίγη τροφή, ο χειμώνας ήλθε, πρέπει να αναπαυθούν αφ'οτου βρουν τροφή όμως. Και τροφή δεν υπάρχει. Αρχίζουν όλοι τους να εξαντλούνται, το αρσενικό αρκουδάκι πιο αδύνατο απο το άλλο δεν αντέχει και αφήνει την ψυχή του στους πάγους, με την μητέρα και την αδελφούλα του  γεμάτες θλίψη να προσπαθούν να το φροντίσουν μάταια όμως.

Έκλεισα αμέσως την τηλεόραση, δάκρυα γέμισαν το πρόσωπο μου, για μια ζωή ενός αξιολάτρευτου ζώου που χάθηκε έτσι απλά, με τους κινηματογραφιστές να μην επαιμβένουν (πιθανότατα να είχαν τον κατάλληλο εξοπλισμό για την διάσωση του και την δική τους διάσωση απο την οργισμένη μητέρα). Το τηλεοπτικό υλικό σαφώς και πιο σημαντικό απο μια ζωή, για τον κόσμο του θεάματος η άποψη αυτή όχι για εμένα. Και εγώ ανήμπορος στον καναπέ μου να σκέφτομαι ότι εαν είχα στερηθεί μια παραπανίσια μπλούζα απο εκείνες που αγοράζουμε και ποτέ δεν φοράμε, ίσως αυτό το γλυκύτατο ζωάκι να είχε σωθεί. Σκέψεις απλοϊκές  και τύψεις πολλές για την αδίστακτη ζωή μας.

Και εμείς σαν μέρος της φύσης ακολουθούμε τον κανόνα του να νικά ο πιο δυνατός. Τι πιο άδικο κανόνα θα μπορούσε να εφεύρει η φύση, ο δυνατός να χαίρεται τα τρόπαια του και ο αδύνατος να εκλιπαρεί για την επιβίωση του. Χαοτικές συνθήκες όμως που επικρατούν στην φύση φέρνοντας της την πολυπόθητη σταθερότητα. Επικεντρώνοντας όμως τα βλέμματα σου σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο δεν αντέχεις αυτή την αδικία. Βλέποντας όμως και συνολικά διαπιστώνεις ότι ο δυνατός γίνεται ακόμα πιο δυνατός, ακόμα πιο άπληστος και αυτή η χαοτική σταθερότητα παύει να υφίσταται.

Πέρασε μια μέρα, ακόμα η εικόνα απο το νεκρό αρκουδάκι και τα θλιμμένα μάτια της οικογένειας του με κυνηγούν. Εύχομαι να μην ξεχάσω ποτέ αυτή την εικόνα.